In de jaren ‘60 hadden we ineens het idee dat we de oplossing hadden voor alle problemen.  We zorgden ervoor dat alle kinderen naar dezelfde school konden gaan en dat ze binnen die school konden kiezen voor katholieke godsdienst of zedenleer.  Het was onze Vlaamse manier om met twee tegengestelde strekkingen om te gaan.  Uiteindelijk hebben we in Vlaanderen de ongeschreven wet aangenomen dat godsdienst de maatschappij niet meer mag verdelen.  Dus geen godsdienst in het gemeentehuis, op de werkvloer, in de sportclub, ….  Geloven is een privé-zaak en mag geen aanleiding geven tot apartheid.

“Absoluut oneerlijk dat er katholieke scholen bestaan en geen moslimscholen!”

Een meisje sprak mij aan op een schooldebat.   “Absoluut oneerlijk dat er katholieke scholen bestaan en geen moslimscholen!” Ah ok, dat klinkt redelijk…
“Mogen in jouw moslimschool dan ook katholieken komen?”  

“Even denken…”

“En mogen er in de moslimschool dan ook joden komen?”  

Grote ogen, neen dat was duidelijk niet de bedoeling!  De katholieke scholen zijn er mondjesmaat gekomen door het engagement van heel wat mensen.  Ook nu nog staan vrijwilligers mee aan het roer van die scholen.  Maar wij willen wel dat ook de katholieke scholen zich volledig richten op iedereen, ook daar is iedereen welkom.  De verbindende taal is Nederlands.  Als je daar mee akkoord kan gaan, steek dan zeker de handen uit de mouwen en bouw mee die noodzakelijke scholen, want we kunnen best nog wel wat scholen gebruiken!