Onlangs stak een collega-partij een tweetalige verkiezingsfolder in de bus. Misschien goed bedoeld en allicht om op korte termijn zoveel mogelijk mensen te bereiken. Belangrijk in deze zin is ‘Korte Termijn’. Want op lange termijn, en dat is wat voor mij telt, leidt dit tot een gesplitste samenleving. Eigenlijk is het zelfs ronduit discriminerend. Er is in Vlaanderen 1 officiële taal en er zijn ongeveer 80 gesproken talen. Wil je graag iedereen in zijn thuistaal aanspreken, gebruik dan 80 talen. Wil je graag dat iedereen elkaar begrijpt, dat we samen bouwen aan dezelfde gemeenschap, gebruik dan één taal. Nederlands is de taal die ons bindt, en ik wil graag dat iedereen verbonden is met dezelfde gemeenschap in dezelfde gemeente.

Wist je dat heel wat nieuwkomers totaal geen Frans verstaan? Wat vertel ik aan de Pool om de hoek, of de Oekraïners die recent aankwamen? Het is dus inderdaad wel wettelijk toegelaten om Frans te gebruiken in je communicatie, maar eigenlijk is het ronduit discriminerend.

En dan is er nog het belangrijkste probleem. Wat doet de leerkracht die oudercontact wil houden met anderstaligen. Proberen om de mensen zo goed mogelijk te begeleiden om Nederlands te spreken? Ik mag het hopen. Maar als leerkracht voel ik mij allerminst gesteund door mensen, zeker politieke partijen, die constant het tegenovergestelde signaal geven. Op dit moment lopen de schoolresultaten van nieuwkomers een heel stuk achterop… behalve bij de nieuwkomers die thuis ook Nederlands praten (en dat zijn er gelukkig al heel veel).

Misschien moeten we allemaal samen durven kiezen voor de oplossing die ook op lange termijn resultaat oplevert. Dat wil zeggen: iedereen warm ontvangen en zo goed mogelijk begeleiden om zo snel mogelijk Nederlands te leren. Je hoeft het daar niet mee eens te zijn, maar alle andere andere ideeën leiden tot apartheid.